senazra

     İlk okul ikinci sınıftaydım yazmaya başladığımda. "Hayatım" ile yazıyordum her gün hissettiklerimi. Yüreğimi aşıyordu satırlarım. Hiç kimsenin yüreğinin kıyısına değmiyordu yazdıklarım biliyorum. Ama diyordum ki içimden benden süzülüp akıyorsa her satır; bir gün başka yüreklere de ugrayacaktı elbette. Bu düşüncelerimin üzerinden kac sene mi gecti ? Tam 21 yıl ! Anılar biriktirdim çokca. Güzel dünyalar ağırladım, güzel dünyalarda ağırlandım. Yaşadım, hissettim, güldüm, güldürdüm, okudum, ağladım. Ne varsa insana ait; işte ben hepsini yaşadım. Şükr ile bugünlere ulaştım. Hamd ola! Şimdi nerde miyim? İki güzel yürekte anne; sadık bir kalpte eşim. Hala anneciğimin peteği, babacığımın meleğiyim. Dağ gibi abimin kardeşi, merhamet timsali kardeşimin ablasıyım. Biricik öğrencilerimin içten öğretmeniyim. Güzel dünyalara mihmandarlık etmekte ve her gün yeniden doğmaktayım. 20 Ekim'i bekledim ilk postum için. İlk göz agrımızın bize emanet edildiği bugün baslangıcımız olsun diye...Gurbet diyarından 'meftun diliyle'